Cmentarz Katolicki w Kaliszu – noszący także nazwę Cmentarz Miejski – zlokalizowany jest przy ul. Górnośląskiej w dzielnicy Rogatka. Nekropolia ta ma najdłuższą i najbogatszą historię ze wszystkich kaliskich cmentarzy wyznaniowych, bo sięga ona początków XIX wieku, a konkretnie 4 listopada 1807 roku, mimo, że pochówki przeprowadzano tam już przed datą oficjalnego otwarcia. Wśród cmentarzy istniejących na Rogatce jest on jednak najmłodszy.
Pogrzeby Cmentarz Miejski Kalisz
Cmentarz Miejski w Kaliszu powstał z przeznaczeniem dla mieszkańców miasta wyznania katolickiego, zamieszkujących jego dzielnice peryferyjne. Zdecydowano się umiejscowić go blisko cmentarza dla mieszkańców Kalisza wyznania ewangelickiego. O tym, jak potrzebna była ta nowa nekropolia świadczyć może fakt, że pogrzeby na cmentarzu miejskim w Kaliszu odbywały się bardzo często i w krótkim czasie trzeba było – i to dwukrotnie w odstępach mniej więcej 40 lat – podjąć decyzję o jej powiększeniu. Nie rozwiązało to jednak problemu z deficytem miejsc grzebalnych, dlatego już pod koniec XIX wieku zapadła decyzja o wytyczeniu terenu na nowy cmentarz. Ta kolejna nowa nekropolia to Cmentarz Tyniecki.
Wiek XX zapisał kolejne ciekawe karty w dziejach cmentarza miejskiego w Kaliszu. Decyzja o jego zamknięciu zapadała kilka razy, zawsze jednak z uwzględnieniem możliwości dokonywania pochówków w grobach, które już istniały wcześniej. Mieszkańcy Kalisza wielokrotnie – nie tylko przy okazji takich pogrzebów, ale również codziennych spacerów – przechadzali się po tym cmentarzu na Rogatce, jednocześnie w ramach swoistych lekcji historii podziwiając pomniki nagrobne. Ich kształty, zdobienia, formy, detale przywodziły na myśl najznamienitsze nekropolie polskie – nic więc dziwnego, że Cmentarz Miejski w Kaliszu szybko zyskał wśród mieszkańców regionu miano „kaliskie Powązki”. Tym bardziej, że pochowane tam zostały również osoby zasłużone dla miasta nad Prosną, jak też żołnierze, którzy walczyli na wielu frontach w obronie niepodległości Ojczyzny.
Niestety, wykorzystanie istniejących miejsc grzebalnych pod aktualne pochówki – choć w pewien sposób rozwiązywało problem ich deficytu – miało też swoje negatywne konsekwencje. Historyczne nagrobki były sukcesywnie likwidowane i zastępowane nagrobkami wykonanymi z lastryko, co sprawiało, że kaliska nekropolia zaczęła w szybkim tempie tracić swój niepowtarzalny, historyczny charakter, gdyż te nowoczesne nagrobki były po prostu mało estetyczne.
Czas PRL, odznaczający się licznymi zaniedbaniami względem zabytków – także tych należących do architektury funeralnej – sprawił, że nawet te zabytkowe nagrobki, które przetrwały, podlegały stopniowemu niszczeniu. Dopiero w latach 90. XX podjęto decyzję o ich ratowaniu. Ze względu jednak na rozmiar zniszczeń dokonanych przez czas i ludzi – dzieło renowacji pomników nagrobnych na Cmentarzu Miejskim w Kaliszu trwa nieprzerwanie do teraz. Fundusze na ten szczytny cel są pozyskiwane w czasie corocznej zbiórki na cmentarzu dnia 1 listopada.